Door Stuart Kensenhuis
Nieuwe regenboogvlaggen wapperen in het land tijdens Internationale Transgenderrechtendag (7 augustus). Maar met welke aandachtspunten moet rekening gehouden worden tijdens de behandeling van de gewijzigde Transgenderwet in de Tweede Kamer – wat in juli schriftelijk is begonnen en later dit jaar eindigt met een debat – zodat de vlaggen ook in de toekomst glorieus kunnen blijven wapperen?
Een serie van
acht artikelen op dit blog geeft meer inzicht in het vraagstuk. Dit is de
eerste: Diva Kazaky, Transgender vluchteling
uit Jamaica, vertelt over het probleem van de geboorteakte.
Den Haag – “Op school in Jamaica werd ik regelmatig gepest of in elkaar geslagen. Ook hebben jongeren geprobeerd om me neer te steken. Eigenlijk wilden ze me doden. Mijn moeder die zielsveel van me houdt kon er niet meer tegen. Elke dag zien dat je kind gemolesteerd wordt en niets kunnen doen maakte haar kapot. Dus zei ze op een dag: ‘Het is beter als je vertrekt en naar een veilige plek gaat.’ Hiermee wilde ze mijn leven redden.”
 |
| Diva Kazaky (® DK) |
“Toen ik opgroeide - zo rond mijn zesde levensjaar - beschouwde ik mezelf als een meisje. Ik hield er van om kledingstukken van mijn moeder te dragen. Rond mijn pubertijd had ik alleen maar seksuele aandacht voor jongens en ik realiseerde me dat ik anders was. Ik probeerde die gevoelens weg te drukken. Waar ik ben opgegroeid zie je namelijk geen queer mensen dus ik dacht echt dat ik de enige was. Daardoor werd ik depressief en had ik zelfmoordplannen. Die gevoelens werden versterkt omdat Jamaica een religieus land is waar mensen je constant vertellen dat God je niet mag als je gay bent.”
"Dwayne Jones werd geslagen, geschopt, gestoken en beschoten"
“Zeer tragisch is
het incident dat ik een jaar voordat ik naar Nederland vluchtte heb meegemaakt
met Dwayne Jones, een transgender tiener uit Montego Bay, Jamaica (zie de
link). Hij ging naar een feestje gekleed als vrouw. Sommige bezoekers kwamen
erachter dat hij dat niet was omdat een meisje die hij kende van de kerk hem
verlinkte. Hij werd toen geslagen, geschopt, gestoken en beschoten. Bovendien
reden ze met een auto over hem heen. Uiteindelijk werd zijn lichaam in brand
gestoken. Ik vond dit zo schokkend dat ik besloot om uit Jamaica te vertrekken.”
“Ik vind het vreemd dat de
Nederlandse autoriteiten in verband met mijn transitie van man naar vrouw en
het wijzigen van mijn naam, een nieuwe geboorteakte uit mijn geboorteplaats in
Jamaica willen hebben. Verder moet ik een stempel hebben van de ambassadeur van
Jamaica in Nederland. Ze weten toch dat mijn geaardheid in Jamaica niet wordt
geaccepteerd? Sterker nog; het is daar illegaal. Dus waarom zadelt Nederland me
op met problemen?”
“Het is een feit dat ik zowel in Jamaica als bij hun ambassadeur
hier in Nederland een reden moet geven waarom ik een nieuwe geboorteakte nodig
heb. Dus het is niet zo dat ik zomaar om een nieuwe akte kan vragen. Ook heb ik
– net als de meeste queers uit Jamaica- geen goed contact met mijn
familieleden. Alleen met mijn moeder maar die is al heel oud en ik kan haar niet
hiermee belasten. De enige ander optie die ik heb is om de Nederlandse rechter
in te schakelen. Dat heb ik inmiddels gedaan en ik ben in afwachting van de
rechtszaak.”
“Eerlijk gezegd had ik nog
nooit gehoord over de gewijzigde Transgenderwet. Maar ik weet wel dat er in
Nederland in de wet geen voorzieningen zijn voor het probleem dat ik nu heb met mijn
geboorteakte. Ik voel me daardoor verdrietig en verwaarloosd. Ik krijg hormonen
en een sexeoperatie maar daarna kan ik moeilijk mijn geslacht en naam op mijn
documenten veranderen. Ik vind dat ze daar in de gewijzigde Transgenderwet gewoon voorzieningen
voor moeten treffen."
Dit artikel is mede mogelijk gemaakt door het Steunfonds Freelance Journalisten
Geweldig verwoord meneer Kensenhuis, ik voel de pijn van Diva.
BeantwoordenVerwijderen