De misslagen van dr. Barryl Biekman

 Door Julian With (Gastredacteur)

Ik kan er echt niets aan doen dat het Barryl Biekman ontgaat waarom ik de winti-rituelen bij de inauguratie van Sylvana Simons belachelijk vind. Ik heb aangegeven dat er bij Patricia Remak (Tweede Kamerlid voor de VVD van 1998 t/m 2002. Red.) vrouwen met koto’s een show weggaven in de Tweede Kamer en men ook zeer hoge verwachtingen van haar had. Die vrouw betekende niets voor de zwarte gemeenschap en een paar jaren later lukt het Sylvana Simons om een zetel te bemachtigen in de Tweede Kamer en deze keer moet het gevierd worden met winti-rituelen. 

Julian With (® Julian With)

Ik heb het gehad over de rituelen bij de inauguratie van assembleeleden en ministers in Suriname, die enkele maanden hierna vervallen tot de grootste vijanden van de staatskas. Hoe erg moet het niet zijn met het bevattingsvermogen van mevrouw dr. Barryl Biekman als ze schrijft dat het haar ontgaat waarom ik de rituelen bespottelijk vind.

De winti-aanhangers hebben simpelweg misbruik gemaakt van de gelegenheid om hun malle godsdienst voor het voetlicht te plaatsen, want denk niet dat het hen te doen is om het succes van de partij van Simons. Biekman schrijft: “Ik heb dan de neiging om na te gaan wat hij ziet als hij in de spiegel kijkt.” Barryl Biekman geeft hiermee het bewijs af dat zij wel hoogopgeleid is, maar niets heeft geïnternaliseerd van het academisch denken en de academische cultuur. Welke academicus stelt zo’n debiele vraag wat ik zie als ik in de spiegel kijk. Met deze vraag heeft mevrouw Biekman zich gediskwalificeerd en ik kan haar daarom niet meer serieus nemen. Het antwoord: “Een Afro-Surinamer of wat anders?” doet mij zelfs vermoeden dat Barryl Biekman na het lezen van mijn kritiek last moest hebben gehad van een cognitieve kortsluiting, die elke intellectuele operatie onmogelijk heeft gemaakt. Hoe infantiel is het om de vraag te stellen wat ik in de spiegel zie en dan als antwoord te produceren: een Afro-Surinamer of wat anders. Dit verwijt valt onder de academische zonde die men een persoonlijke aanval noemt en dat ongeschoolde types zich hiervan bedienen, het zij hen vergeven. Maar een Barryl Biekman, die zich afficheert met een doctorstitel. Van haar zou je mogen verwachten dat de vlag de lading dekt.

Dat zij zich niets aangetrokken heeft van de Franse uitdrukking ‘Noblesse oblige’ blijkt uit de volgende oprisping:  “Interessanter vind ik dan ook eigenlijk het antwoord op de vraag wanneer hij zelf denkt dat het goed komt met Julian With.” Barryl Biekman is geen intellectueel en schrijven is ook niet haar ding. Dat is evident? Wie de vraag stelt wanneer het met mij goed komt, moet kunnen aantonen dat die bezorgdheid voortvloeit uit wat ze gelezen heeft, maar in het rommelige brein van mevrouw Biekman is er geen ruimte voor die intellectuele zorgvuldigheid. Ze schrijft dat het antwoord op die vraag interessanter is. Interessanter dan wat? Wanneer je gebruik maakt van de vergrotende trap in een zin, dan hoor je volledig te zijn, maar dat weet mevrouw Biekman niet. En wat haar reactie nog vreemder maakt, is dat zij nergens in het stuk het antwoord verschaft.

'Wat ze hier schrijft zal wel waar zijn, maar het heeft niets te maken met wat ik geschreven heb. Ik heb nergens in mijn kritiek beweerd dat winti geen spiritualiteit is, maar een religie'

Het verbaast mij niet dat personen bang zijn om hun mening te geven, want ze weten dat zwarte Surinamers een anti-intellectuele instelling hebben en daardoor met heel veel animositeit reageren op alles wat ze vanwege een gebrekkige verstandelijke ontwikkeling niet kunnen begrijpen.

Ze schrijft: “Los hiervan wil ik With er op wijzen dat er een groot verschil is tussen religie en spiritualiteit. In tegenstelling tot spiritualiteit wordt religie niet ondersteund door ‘gerechtigheid, waarheid en rechtvaardigheid’. Inherent aan spiritualiteit is ‘waarheid en rechtvaardigheid’, een gedachtegang die belangrijk is in het proces dat zal moeten leiden tot de (her)definitie van de voorouderlijke voortbrengselen om weer als volwaardig door het leven te kunnen gaan. Het gaat dan vooral om de reconstructie en het opnieuw vormen van de Afrikaanse beschaving annex cultuur. Dat is precies waarom ik de winti niet wens te scharen onder religie maar onder spiritualiteit.”

Dit is een excellent voorbeeld van wat men in de argumentatieleer ‘non sequitur’ noemt. Wat ze hier schrijft zal wel waar zijn, maar het heeft niets te maken met wat ik geschreven heb. Ik heb nergens in mijn kritiek beweerd dat winti geen spiritualiteit is, maar een religie, dus waarom mevrouw Biekman een college verzorgt over iets waar ik het helemaal niet over gehad heb, mag Joost weten.

Barryl Biekman beschuldigt mij volstrekt ten onrechte ervan dat ik niet duidelijk ben geweest. Ik zou haar kunnen vragen of ze een verklaring heeft voor al die boze reacties van de ongeschoolde Surinamers in Nederland, die er heilig van overtuigd zijn dat mijn kritiek op de winti-rituelen bij de inauguratie van een politicus een misdrijf is dat heftig moet worden afgekeurd of nog dwazer: op een zwarte politicus mag je geen kritiek leveren, want dat is ten nadele van het ras. De denkbeelden van de ongeschoolden werp ik ver van mij af. Ik ben een rationalist, die niets moet hebben van geen enkele godsdienst en rituelen heb ik altijd als zinloos in mijn boeken gekwalificeerd. Dus de massa die denkt dat mijn kritiek uitsluitend te maken heeft met het feit dat de rituelen in dit geval iets met de zwarte cultuur te maken hebben, laat duidelijk merken dat ze nooit een boek van mij gelezen heeft, een verwijt dat schandelijk genoeg ook geldt voor dr. Barryl Biekman. 

Ik heb tussen 1987 en 2003 een internationale literaire manifestatie georganiseerd in de Stadsschouwburg Utrecht. In tegenstelling tot wat Barryl Biekman beweert, vormden witte mensen het grootste deel van mijn publiek en niet de Afro-Surinamers. Pas toen wij met het festival (tien jaar later) naar Amsterdam verhuisden, vormden de Afro-Surinamers en Afro-Antillianen het grootste deel van het publiek. Barryl verwijt mij dat ik ‘huilde’ omdat andere etniciteiten het MEP-festival (Multi Etnisch Podium) niet bezochten, maar dat is ordinaire stemmingmakerij. Ik heb nooit enige moeite gedaan om Turken, Marokkanen en Molukkers te interesseren voor deze manifestatie, omdat het allemaal weggegooid geld zou zijn.

Barryl Biekman levert terloops kritiek op de titel van mijn boek ‘Het komt nooit meer goed’, maar heeft die publicatie nooit gelezen en de inhoud van dat boek heeft ook niets te maken met het artikel waar ze op reageert. Wat een warhoofd, die Barryl Biekman. Dat er Afro-Surinamers zijn die een bijdrage zouden hebben geleverd aan de wereldbeschaving is het bewijs dat ook mevrouw Biekman het slachtoffer is van een psychische afwijking onder de zwarte bevolking, die ik in mijn boek ‘Waarom wij het niet redden’ aangeduid heb als het zelfopblaassyndroom. Waarom noemt ze niet een naam van een Afro-Surinamer die een bijdrage geleverd heeft aan de wereldbeschaving? Het antwoord is heel simpel: die Afro-Surinamer bestaat niet. Het is diep tragisch dat figuren als Biekman denken dat je een bijdrage levert aan de bewustwording van een onderdrukte groep door haar met leugens te voeden. De Aucaners zouden zeggen: a nai woko! (Vertaling: het werkt niet zo. Red.)

Lees ook: 'Column van Julian With is goed tegen 'Wie aan Sylvana komt, komt aan mij syndroom' door Barryl Biekman. http://politiekmoetjedoen.blogspot.com/2021/04/column-van-julian-with-is-goed-tegen.html

Lees ook: 'Winti-ritueel bij inauguratie van Sylvana Simons belachelijk' door Julian With.    http://politiekmoetjedoen.blogspot.com/2021/04/winti-ritueel-bij-inauguratie-sylvana.html