woensdag 27 oktober 2010

Groenlinks wil geen veiligheid


Door Stuart Kensenhuis

Preventief fouilleren is een ongewenst middel in de strijd tegen criminaliteit en overlast, zegt Sven Meeder, woordvoerder van de Groenlinksfractie in stadsdeelraad Amsterdam-West. Groenlinksbestuurders in zowel het stadsdeel als de gemeenteraad stemmen tegen een plan hierover van burgemeester Eberhard van der Laan. Volgens hem is het aantal wapenincidenten aanzienlijk gedaald sinds de invoer van preventief fouilleren in andere delen van de hoofdstad, waaronder Zuidoost en Centrum. Meeder wil hier niets van weten: “Het is een grote inbreuk op de privacy van burgers. Daarnaast is het weinig effectief en politiemiddelen worden inefficiënt gebruikt.”   
  


Mist u iets in de reactie van Meeder? Ik wel. Ik mis de bewogenheid voor Fred Hund, de juwelier die onlangs in de Jan Evertsenstraat  in West is overvallen en doodgeschoten. Welk Groenlinksraadslid denkt aan zijn familie die nu verder moet zonder hem? Het is overigens niet de eerste keer dat hij is  overvallen. Tientallen andere ondernemers in de Jan Evertsenstraat en andere winkelstraten in West is hetzelfde overkomen in de afgelopen vier jaren. Winkeliers klagen steen en been en voelen zich in de steek gelaten door de gemeente, politie en justitie. Is Groenlinks hiervan op de hoogte? Zo ja, hoe is het dan mogelijk dat is gestemd tegen het plan van de burgemeester, iets waarmee in een aantal andere stadsdelen van Amsterdam en andere steden in Nederland al is bewezen dat het werkt?      

Meeder noemt privacy als belangrijkste reden waarom Groenlinks niet akkoord gaat met preventief fouilleren. Merkwaardig, want dat is hier niet in het geding. Nee, bedreiging van uw privacy hoeft u niet te accepteren. Bijvoorbeeld als iemand ongevraagd door uw huis loopt, de chipolatapudding uit uw ijskast eet, uw liefdesbrieven leest, uw geheime blootfoto’s op internet plaatst, het telefoongesprek met uw partner afluistert of een dikke rode streep door de laatste versie van uw Statenbijbel trekt. Maar als u ergens in Amsterdam-West loopt, fietst of rijdt, wat is daar nu zo privé aan? U bent dan in de publieke ruimte en kunt proberen om anoniem te zijn, maar dat is geen grondrecht. Als aan u, in het licht van het wapengeweld van de afgelopen jaren, wordt gevraagd om mee te werken aan het preventief fouilleren, komt hoogstens de onaantastbaarheid van uw lichaam ter sprake. Maar, zoals u ongetwijfeld weet uit artikel 11 van de grondwet, hier kan de wet beperkingen aan stellen.  

Niemand zal betogen dat verkeers en alcoholcontroles maar moeten worden afgeschaft omdat het een grote inbreuk is op de privacy. Dat zou onzinnig zijn, vindt u niet? Waarom wordt dit argument dan gebruikt bij preventief fouilleren? Hierbij gebeurt niet wezenlijk iets anders. In beide gevallen moet u vanwege de wet iets dulden aan uw lichaam.  In het ene geval krijgt u een blaaspijpje in uw mond gestopt en moet u blazen. Later kan eventueel bloed worden afgenomen. In het andere geval wordt u aan uw kleding en lichaam onderzocht op wapens of andere verboden zaken. Simpel toch? Wie kan er tegen zijn als de veiligheid in de gemeenschap hiermee aantoonbaar gediend is? Als ik van een Groenlinkser dan een betoog hoor over privacy, moet ik meteen denken aan de valse leermeesters die in Galaten 1 vers 8 en 9 van de Bijbel worden besproken.

Wellicht maken de Groenlinksers zich druk over de rechtstaat waarin we leven. Nou, ik heb nieuws voor ze: hij is nog steeds fatsoenlijk en behoorlijk op orde. We leven niet in de communistische heilstaten die door uiterst linkse stromingen werd bewonderd, een deel waaruit Groenlinks is ontstaan. Niemand hoeft in het algemeen in dit land te vrezen dat hij vervolgd wordt, voor iets waarvan niet is bewezen dat hij het gedaan heeft. En als het dan een keer misgaat is er altijd wel een juridisch mechanisme om dit te corrigeren. Maar om die rechtstaat te waarborgen is de focus op veiligheid noodzakelijk en bewogenheid voor de slachtoffers van criminelen en ander gespuis van groot belang. Of denkt u dat u zonder veiligheid wel kunt genieten van uw vrijheid? In dit verband lijkt het beroep op de privacy door Groenlinks, bij het afwijzen van preventief fouilleren, meer op een schop na aan de vermoorde juwelier Fred Hund en de andere ondernemers in Amsterdam-West.      

Gelukkig dat de stadsdeelraad niet de definitieve beslissing neemt over de invoer van het plan. Dat doet de gemeenteraad. En hier heeft Groenlinks niet de meerderheid. Toch bid ik dat ze tot inkeer komen en niet langer voorbijgaan aan de onveiligheid in Amsterdam-West en de manier waarop dit opgelost kan worden. Want dit is wat mij betreft de echte nood en niet de privacy van burgers.

woensdag 13 oktober 2010

Marionet van Bouterse

Door Stuart Kensenhuis
Minister Martin Misiedjan van Justitie en Politie is een marionet van Bouterse, zegt de Surinaamse  advocaat Freddie Kruisland. Hij is verbolgen over de beslissing om de politieagenten terug te trekken, die zorgen voor de beveiliging van rechters en officieren van Justitie bij het 8 december proces. In deze rechtszaak is  president Bouterse de belangrijkste verdachte van moord op 15 critici van zijn bewind in 1982. Kruisland zegt verder: “Ik maak mij zorgen over de ondermijning van de rechtspraak. Rechters hebben het gevoel dat ze op hun tellen moeten passen.”
Minister Martin Misiedjan

In mijn vorige column schreef ik over de beslissing  om militairen de straat op te sturen voor patrouilles met de politie. Eigenlijk lijkt het meer, net als in de jaren 80, op een van de voorboden waarmee de ontmanteling van de rechtstaat is begonnen, stelde ik 12 dagen geleden. In deze periode is Marjory Sanches door Misiedjan uit haar functie ontheven. Zij was al 3 jaar de woordvoerder van het 8 december proces, maar eigenlijk in dienst van het ministerie van Justitie en Politie. We maken deel uit van de uitvoerende macht. Er moet een strikte scheiding zijn met de rechterlijke macht,  gaf Misiedjan als reden.
Ook in deze periode kwam Bouterse met zijn regeringsverklaring. Vanaf medio 2011 is er een  militaire dienstplicht voor alle Surinaamse mannen en vrouwen tussen de 17 en 26 jaar, zei hij onder andere. Ik dacht: waar is de oorlog? Deze maatregel staat namelijk niet in het programma van Bouterse’s partij de NDP. En, hij is ook nooit op een verkiezingspodium  of in het parlement besproken. U begrijpt het al: hij kwam binnen als een donderslag bij heldere hemel. Visioenen schoten voorbij van een intens gemene periode waarin militairen worden gebruikt om kwade zaken te doen. 4 beslissingen in korte tijd met een onheilspellende lading: de geur van machtsmisbruik.  Hoe denkt u nu over de Surinaamse rechtstaat?
Ik ontkom niet aan de indruk dat Bouterse en zijn kornuiten in militaire en juridische zin hun greep op het land willen krijgen. Niet verwonderlijk. Bouterse is militair in hart en nieren en denkt in termen van overleven. Hij speelt het slim. Maar, gebruikt hij zijn presidentschap om zijn machtsbasis te verstevigen en om invloed uit te oefenen op de rechtszaak tegen hem? Alleen een goedgelovige Job zal hier nee op antwoorden. En als hij niet al te frisse adviseurs uit ‘de goede oude tijd’ om zich heen verzameld, dan weet u meteen waar de werkelijke macht zit. Niet in de regering van welwillende, maar zwakke ministers.  Linkse politieke ideologen, verdachten in het 8 december proces of regelrechte beulen, bepalen achter de schermen het beleid. Vanuit die hoek komt,  om een andere reden dan het lijkt,  het advies over de scheiding der machten en de bezuinigingen. Misiedjan kan daar vooralsnog niet om heen.
Afgelopen zondag sprak mijn pastor over Genesis 8 vers 6 t/m 12 van de Bijbel: de keuze tussen de raaf en de duif. In de Bijbel is de duif een rein dier. De raaf is het tegenovergestelde. In de tekst leert Noah om te steunen op de duif in verband met de situatie buiten zijn ark. Een goede keuze. Hij had ook voor de raaf kunnen kiezen. Immers, God beperkt ons niet. Als morele wezens zijn we vrij om te kiezen tussen goed en kwaad. Vermoedelijk werkt Misiedjan in dit verband  aan zijn getuigenis. Hij is nog aan het leren in welke richting hij moet gaan en hoe hij het krachtenveld in de Surinaamse politiek moet doorstaan. Wellicht is dit de verklaring waarom hij toestaat dat Bouterse en zijn maten hem als een marionet gebruiken om hun agenda uit te voeren.
Ik bid dat hij zonder last mag werken aan de verbetering van de Surinaamse rechtstaat. En dat hij een democratisch doel voor ogen heeft waarbinnen hij een keuze maakt voor de duif en nooit voor de raaf. Maar ook dat hij de boodschap begrijpt van de geweldadige machtsovername in 1980 door Bouterse en zijn ‘vriendenclub’, een actie waarvoor Suriname nog steeds geen ‘healing’ heeft gevonden. Nooit meer vernietiging,  nooit meer het kwaad. Zal het lukken met Misiedjan?