‘De avondklok hoort niet thuis in een democratisch bestel maar bij een derde-wereldland’

Door Stuart Kensenhuis

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van dit jaar vertellen immigranten die voor 1980 in Nederland zijn komen wonen over hun eerste indrukken van de nieuwe leefomgeving en de politiek. Deze week: Santa Garib uit Den Haag.

Den Haag – “Toen we naar Nederland verhuisden was ik bijna 16 jaar. Ik reisde met mijn vader, twee broertjes, twee zusjes en ik. Op 31 augustus 1975 kwamen we aan op Schiphol. Onze moeder was zes maanden daarvoor al hier komen wonen en ze had inmiddels met hulp van familie een huis gekocht in de Schilderswijk. Ik weet nog dat we naar Den Haag reden en ik zag voor het eerst die huizen met rode bakstenen. Ik dacht; het zijn net gevangenissen. In Suriname zag ik bij de muren van de bajes ook rode bakstenen, vandaar die associatie denk ik. Maar toen ik het huis van mijn moeder inliep dacht ik; oh het valt wel mee. Best netjes.”

Santa Garib tussen 1976-1979 en nu.  (® Santa Garib)

“De laatste vijf jaar voordat we uit Suriname vertrokken woonden we bij het Tout Lui Faut-kanaal, ook wel Boitie of Buiten genoemd. Helemaal achteraan van ons erf was er een put waar ik het water omhoog moest trekken. ’s Avonds rond zes uur gingen we daar baden. Mijn broertjes, mijn zusjes en ik. Je gebruikte onder meer een emmer water en een kalebas om het vocht over je lichaam te gooien. Omdat ik de oudste was hielp ik eerst mijn broertjes en zusjes. Het was al donker als ik aan de beurt was en helemaal alleen terug naar achteren moest lopen. Meestal was ik bang. Bij het afscheid van Suriname dacht ik; ik kom hier nooit meer terug. Die enge put waar ik moest gaan baden was voor mij hetzelfde als dat land

“De reden dat we emigreerden was simpel; mijn vader was lid van de VHP en net als die politieke partij was hij tegen de aangekondigde onafhankelijkheid. Ook ik vind het een foute beslissing van de toenmalige politieke machthebbers want Suriname was er nog lang niet klaar voor. Het grootste deel van de bevolking was tegen en dan heb ik het niet alleen over de Hindoestanen. De onafhankelijkheid is gewoon doorgedrukt door een kleine elite.”

'Ik vroeg me af hoe ik met vrouwen in een partij kan zitten die blijkbaar allemaal vinden dat ze het gemaakt hebben in de maatschappij en zich verheven gedragen.'

“Ook in de Nederlandse politiek van vandaag wordt slecht geluisterd naar de bevolking. Kijk maar naar die avondklok van Rutte. Wie had ooit kunnen bedenken dat zoiets in Nederland ingesteld zou worden. Het is meer iets van een derdewereldland, een staat waar militairen de macht hebben gegrepen. Het hoort niet thuis in een democratisch bestel. Absoluut een foute beslissing om het in te voeren.”

“De eerste keer dat ik zelf mocht gaan stemmen in Nederland was voor de verkiezing van de gemeenteraad. Ik koos toen voor Johan Chandoe van de PvdA. Mijn moeder bracht altijd haar stem op hem uit dus ik vond dat wel makkelijk. Voor de Tweede Kamer heb ik daarna ook op de PvdA gestemd. Eerlijk gezegd was ik niet echt op de hoogte hoe dat toen zat met die partij. Ik wist alleen vaagjes dat het een linkse sociale partij was en dat vond ik goed.”

“Mijn voorkeur veranderde toen ik een witte Hollandse vriend kreeg. Hij stemde altijd op de VVD dus dat ben ik toen ook gaan doen. Ik werd zelfs lid van VVD Den Haag en heb een paar politieke kennismakingsbijeenkomsten voor vrouwen meegemaakt. Veel van die vrouwen waren advocaat of jurist of iets soortgelijks. Ze spraken bekakt en zo deden ze ook. Ik vertelde namelijk dat ik personeelsfunctionaris was en ze keken zo min naar mij. Op dat moment vroeg ik me af hoe ik met vrouwen in een partij kan zitten die blijkbaar allemaal vinden dat ze het gemaakt hebben in de maatschappij en zich verheven gedragen. Uiteindelijk ben ik twee jaar lid geweest totdat ik me realiseerde dat het heel moeilijk is om met zulke mensen om te gaan.”

'Ik zie graag dat de Tweede Kamer een goede afspiegeling is van de Nederlandse bevolking'

“Mijn vriend is in januari 2019 helaas overleden aan longkanker. Daarna ben ik op advies van een vriendin overgestapt op het CDA. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 17 maart krijgt die partij ook mijn stem. Ik kies altijd voor iemand van Surinaamse afkomst. Deze keer wordt het Henna Mathura, nummer 56 op hun lijst.”

“Ik zie graag dat de Tweede Kamer een goede afspiegeling is van de Nederlandse bevolking. Dat geldt ook voor de Eerste Kamer, de gemeenteraad en alle andere politieke en bestuurlijke organen van Nederland. Dat is nu niet zo.”

Dit artikel is mede mogelijk gemaakt door het Steunfonds Freelance Journalisten