Door Stuart Kensenhuis
Nieuwe regenboogvlaggen wapperen in het land tijdens Internationale Transgenderrechtendag (7 augustus). Maar met welke aandachtspunten moet rekening gehouden worden tijdens de behandeling van de gewijzigde Transgenderwet in de Tweede Kamer – wat in juli schriftelijk is begonnen en later dit jaar eindigt met een debat – zodat de vlaggen ook in de toekomst glorieus kunnen blijven wapperen?
Een serie van acht artikelen op dit blog geeft meer inzicht in het vraagstuk. Dit is de derde: Alwin Man, psycholoog en psychotherapeut gespecialiseerd in genderdysforie (met en zonder transseksualiteit), spreekt zich uit over het vervangen van de deskundigenverklaring voor een eigen toelichting bij een ambtenaar van de burgerlijke stand.
“Ik vind het jammer dat in het wetsvoorstel de deskundigenverklaring wordt afgeschaft. Ik weet dat er weerstand tegen is maar ik denk dat dit vooral emotioneel is en niet zozeer gebaseerd op daadwerkelijke tegenwerking. In de twaalf jaar dat ik als transgenderhulpverlener werk heb ik bijvoorbeeld nog nooit iemand een geslachts en naamaanpassing geweigerd."
 |
| Alwin Man (® AOM) |
“Waar ik bang voor ben is dat juist
de mensen die - soms voor een kortere of langere periode - een beperkte
realiteitszin hebben – dat kan onder meer komen door een persoonlijkheids -of
autismespectrumproblematiek of een depressie – niet de hulp krijgen die ze
zouden moeten krijgen. Juist voor hen is het gesprek dat we hebben over de
verstrekking van de deskundigenverklaring belangrijk. Ik heb dit al meerdere
keren in mijn praktijk meegemaakt.”
“Er kwam bijvoorbeeld een grote en fysiek sterke persoon bij me die altijd
heeft gewerkt in de offshore industrie, vooral bekend als een mannelijke
werkomgeving. Van de ene op de andere dag – beinvloed door trans vriendinnen -
lag er een besluit om als vrouw verder te leven en werd er per direct
overgeschakelt op expliciete vrouwelijke kleding en de eis als vrouw te worden
bejegend. Die persoon was getrouwd maar voor de partner kwam dit als een
donderslag bij heldere hemel. Er was eenvoudigweg nog niet over gesproken. Ook
op het werk was er nog geen gesprek geweest. Ik stel vanuit mijn
praktijkervaring dat de kans dat dit een heel vervelend transitieproces wordt
heel groot is. Als ik met die persoon kan stilstaan bij het proces– wel de
gevoelens respecteer en ook inzicht geef in het effect op de thuis –en
werkomgeving – dan vind ik dat ik iemand ermee help.”
“Het grote verschil tussen het gendernetwerk waarmee ik al jaren werk en de
genderteams UMCG en VUMC is dat de insteek bij mij psychologisch is. Dus ik
stel vragen als; wat betekent het voor je; waar loop je tegen aan en wat heb je
dan nodig? Wat is de impact op je omgeving? Het cruciale punt in een geslaagd
traject is zelfacceptatie.”
“De behandeling bij het UMCG en VUMC is bovendien helemaal vastgelegd in
protocollen waardoor er weinig ruimte is om rekening te houden met de
individuele gesteldheid van personen. Nu bestaat de indruk dat de deskundigen zulke brute poortwachters zijn waardoor trans mensen
totaal geen zelfbeschikking hebben. Bij mij is dat in elk geval niet zo. Ik
verstrek bij personen die bij mij voor hun transitietraject komen de
deskundigenverklaring vaak al na de intake.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Er is een wachttijd. Daarom wordt uw reactie niet meteen geplaatst.